برسی سیاست خارجی یک جانبه آمریکا درقبال عراق وسوریه ازسال2012-2000

پژوهش پیش روی به بررسی و واکاوی چیستی , چرایی و عوامل تشدید کننده سیاست خارجی یک جانبه گرایی آمریکا در قبال عراق و سوریه از سال 2000 - 2012 می پردازد. در دوران بعد از جنگ سرد , الگوهای رفتاری آمریکا با تغییر روبر شد. از جمله این الگوها می توان از هژمونیک گرایی بین المللی , جنگ پیش دستانه , سیاست تغییر رژیم , به ویژه درخاورمیانه را نام برد .جورج دبلیو بوش و تیم همکاران وی که در سال 2000 , پا به عرصه سیاست خارجی آمریکا گذاشتند , جایگاه متمایز و برتر آمریکا را محلی برای پیاده سازی ارزشهای محافظه کاران و نیل به وضعیت « تفوق » قرار دادند . حادثه تروریستی11سپتامبر2001 فرصت طلایی را در اختیار واشنگتن قرار داد که وارد مرحله ی پیاده سازی آشکار ارزشهای محافظه کاری جدید در سطح جهان شود و در صدد مسلط نمودن نظمی بر آید که مبتنی بر داده های فکری و ترجیحات ایدئولوژیک آنهاست . حمله به عراق تجسم پرتلالو یکجانبه گرایی آمریکا بود. سوریه نیز جزوکشورهایی است که در مقابل زیاده خواهی های آمریکا و اسرائیل ایستادگی می کند, واضح است آمریکا مایل نیست مسائل این کشور از طریق راهکارهای صلح آمیز حل شود. اگر چه آمریکا از حربه ها یی چون مبارزه با تروریزم, رعایت حقوق بشر, اختلافات قومی ومذهبی و نیز برقراری دموکراسی توانست نفوذ خود را در منطقه افزایش داده و خسارات فراوانی را به کشور عراق و سوریه وارد نماید, امّا قادر به اعمال تمامی اهداف خود در حوزه ی سیاست خارجی نخواهد بود.